‌من که جز هم‌نفسی با تو ندارم هوسی
با وجود تو چرا دل بسپارم به کسی
زنده‌ام بی تو و شرمنده‌ام از خود هرچند
که دمی از سر رغبت نکشیدم نفسی
نا امیدم مکن از صبر و بگو می‌آید
عادل ظلم ستیزی، ملک دادرسی
به کجا پَر بکشد در هوس آزادی
آنکه از بال و پرش ساخته باشد قفسی
من کسی جز تو ندارم که به دادم برسد
می‌توانی مگر ای عشق به دادم نرسی !

فاضل نظری 

چون طفل که از خوردن داروست پریشان
با دوست پریشانم و بی دوست پریشان

ابرو به هم آورده و گیسو زده بر هم
چون ابر که بر گنبد مینوست پریشان

مجموعه ی ناچیز من آشفته ی او باد
آن کس که وجودم همه از اوست پریشان

دست و دل من بر سر این سلسله لرزید
در جنگل گیسوی تو آهوست پریشان

آرامش دریای مرا ریخته بر هم
ماهی که پری خوست.پری روست.پری شان

با حوصله ی تنگ و دل سنگ چه سازم؟
با دوست پریشانم و بی دوست پریشان

بارالها… از كوي تو بيرون نشود پاي خيالم نكند فرق به حالم چه براني، چه بخواني… چه به اوجم برساني چه به خاكم بكشاني… نه من آنم كه برنجم نه تو آني كه براني نه من آنم كه ز فيض نگهت چشم بپوشم نه تو آني كه گدا را ننوازي به نگاهي در اگر باز نگردد… نروم باز به جايي پشت ديوار نشينم چو گدا بر سر راهي كس به غير از تو نخواهم چه بخواهي چه نخواهي باز كن در كه جز اين خانه مرا نيست پناهی
خواجه عبدالله انصاري

خطی کشید روی تمام سوال ها

تعریف ها معادله ها احتمال ها

خطی کشید روی تساوی عقل و عشق 

خطی دگر به قاعده ها و مثال ها

خطی دگر کشید به قانون خویشتن 

قانون لحظه ها و زمان ها و سال ها

از خود کشید دست و به خود نیز خط کشید 

خطی به روی دفتر خط ها و خال ها

خط ها به هم رسید و به یک جمله ختم شد 

با عشق ممکن است تمام محال ها

 

بعد از سلام عرض کنم خدمت شما

                                               ما نیز آدمیم بلا نسبت شما

بانوی من زیاد مزاحم نمی شوم

                                     یک عمر داده است دلم زحمت شما

باور کنید باز همین چند لحظه پیش

                                         با عشق باز بود سر صحبت شما

بانو هنوز هم که هنوز است به دل

                                    سر می زند زنی به قد و قامت شما

این خانه بی تو بوی بد مرگ می دهد

                                         با هیچ چیز پر نشده غیبت شما

انگار قرن هاست که کوچیده ای و ما

                                      بر دوش می کشیم غم غربت شما

ما درد خویش را به خدا هم نگفته ایم

                                      تا نشکنیم پیش کسی حرمت شما

من بیش از این مزاحم وقتت نمی شوم

                                             بانو خدا زیاد کند عزت شما!

بیگانه ماندی و نشدی آشنا تو هم بیچاره من! اگر نشناسی مرا تو هم دیدی بهای عشق به جز خون دل نبود؟ آخر شدی شهید در این کربلا تو هم آیینه‌ای مکدرم از دست روزگار آهی بکش به یاد من ای بی‌وفا تو هم چندی ست از تو غافلم ای زندگی ببخش چنگی نمی‌زنی به دل این روزها تو هم ای زخم کهنه‌ای که دهان باز کرده‌ای چون دیگران بخند به غم‌های ما تو هم تاوان عشق را دل ما هرچه بود، داد چشم‌انتظار باش در این ماجرا تو هم فاضل نظری

این چیست که چون دلهره افتاده به جانم حال همه خوب است، من اما نگرانم در فکر تو بستم چمدان را و همین فکر مثل خوره افتاده به جانم که بمانم چیزی که میان من و تو نیست غریبی ست صد بار تو را دیده ام ای غم به گمانم ؟! انگار که یک کوه سفر کرده از این دشت اینقدر که خالی شده بعد از تو جهانم از سایه سنگین تو من کمترم آیا .؟! بگذار به دنبال تو خود را بکشانم ای عشق .! مرا بیشتر از پیش بمیران آنقدر که تا دیدن او زنده بمانم فاضل نظری

‌من که جز هم‌نفسی با تو ندارم هوسی با وجود تو چرا دل بسپارم به کسی زنده‌ام بی تو و شرمنده‌ام از خود هرچند که دمی از سر رغبت نکشیدم نفسی نا امیدم مکن از صبر و بگو می‌آید عادل ظلم ستیزی، ملک دادرسی به کجا پَر بکشد در هوس آزادی آنکه از بال و پرش ساخته باشد قفسی من کسی جز تو ندارم که به دادم برسد می‌توانی مگر ای عشق به دادم نرسی ! فاضل نظری

چون طفل که از خوردن داروست پریشان با دوست پریشانم و بی دوست پریشان ابرو به هم آورده و گیسو زده بر هم چون ابر که بر گنبد مینوست پریشان مجموعه ی ناچیز من آشفته ی او باد آن کس که وجودم همه از اوست پریشان دست و دل من بر سر این سلسله لرزید در جنگل گیسوی تو آهوست پریشان آرامش دریای مرا ریخته بر هم ماهی که پری خوست.پری روست.پری شان با حوصله ی تنگ و دل سنگ چه سازم؟ با دوست پریشانم و بی دوست پریشان